Het gedicht:

Soms zit ik in het park en breek ik in gedachten
eenden die ik in een broodzak aan je

geef. Rituelen van weleer en hoe er errors sluipen in hun
voorgeprogrammeerd

teder dat dan kabbelt tot onwezenlijk
wreed, naast alle andere begrippen, alfabetten

rekensommen die men - vraag iets, vraag me alsjeblief iets -
foutloos in een vingerknip. Soms zie ik je daar staren

naar die stille, snaterloze plas en wil ik door je haar -
voor er een error in de oercode van troost die ik nog weet.

Bekijk per categorie
Bekijk onze partners
Meest bekeken